Sedona - een ritje met de Jeep

Vandaag zijn we verder zuidwaarts vertrokken naar Sedona. De plaats heeft enige bekendheid vanwege New Age en de vele dieprode rotsformaties hier die je regelmatig kunt tegenkomen in Amerikaanse films en Westerns. In de tachtiger jaren zou een vrouw op bepaalde plaatsen speciale spirituele gevoelens hebben gehad op plaatsen die bekend staan als een Vortex. Je moet er in geloven of niet, maar we zijn er vanavond langs eentje gereden en ik had geen speciaal gevoel.

Aanvankelijk hadden we het idee om onderweg nog naar een vulkanengebied ten noordoosten van Flagstaff te gaan, maar vanwege het drukke programma van de afgelopen dagen besloten we vandaag een rustiger programma te doen. Dat liep enigszins anders.

Bij de ingang van het dorp gingen we wat informatie halen bij een Tourist Information, omdat we nog te vroeg waren om in te checken in het hotel. Daar werd ons een aanbod gedaan om een Jeepsafari te doen voor slechts $ 50,-, terwijl je daarvoor normaal zo'n $ 300,- voor kwijt zou zijn. Uiteraard stond daar wel iets tegenover, namelijk dat we een verhaal en rondleiding over een timesharing project moesten aanhoren. Voor zo'n verschil in prijs, wilden wij dat wel doen. Zijn vervolgens naar een of ander resort gereden en moesten daar wat papieren tekenen, en alle lettertjes natuurlijk goed gelezen hebbend, bleek dat je daar in ieder geval niet binnen de 90 minuten zelf weg mocht gaan.

Dave legde een fantastisch verhaal aan ons uit over al het mooie dat je daarmee wereldwijd wel niet zou kunnen, en vervolgens mochten we ook nog een filmpje hierover bekijken met allemaal tevreden klanten die het ook allemaal zo perfect vonden. Toen Dave binnen 1 uur wel erg direct begon te vragen wat we er allemaal van vonden, heb ik maar verteld dat we daar niet op in zouden gaan, met het risico dat de Jeepsafari door onze neus werd geboord.

Dave gaf mij een hand, stond op en haalde de manager erbij. Die vroeg slechts of wij wel hoffelijk te woord waren gestaan en dergelijke en toen konden we met een zeer teleurgestelde Dave toch onze voucher voor de safari ophalen. Dave was not amused.

De Jeepsafari begon om 16:30 uur. Wij deelden de jeep met een stel dat deels uit Zuid-Afrika kwam en deels uit San Francisco. De Zuid-Afrikaan kon ons prima verstaan, praatte zelfs een beetje Nederlands en kon ook heerlijk lachen om de typeringen die onze chauffeur over Nederlanders vroeg met betrekking tot tulpen en klompen.

De chauffeur bracht ons op een paar mooie plekjes die je met de eigen huurauto nooit zou durven te bereiken. Een van die plekjes was een plaats waar ongeveer 1000 jaar geleden indianen hadden geleefd en waar nog mooie muurtekeningen te zien waren, zogenaamde petrogliefen. Zover ik mij nog kan herinneren wat de chauffeur zei waren die gemaakt door de Sawavi. Maar later zijn daar de Navajo-indianen gaan wonen, tot ca 500 jaar geleden.

De rit bracht ons nog verder door een fantastisch gebied met grote vuurrode rotsformaties. Hier noemen ze dat ook Red Dirt. Na de Jeepsafari zaten we zelf ook onder de rode stof, dus dat wordt weer flink douchen en weer schone shirts aan.

Vanavond wederom gegeten bij een Mexicaans restaurant. Deze had een heerlijk terras buiten en het weer was vanavond fantastisch. Binnen was het zelfs te koud. En laten we toevallig net op internet lezen dat reizigers naar de VS van alle reizigers het meeste aankomen. Dat is niet verwonderlijk. Op Buffalo na hebben we hier vooralsnog heerlijk gegeten maar daar tegenover staat slechts weinig beweging. Veel in de auto zitten (inmiddels ongeveer 70 uren) laat de pondjes er niet afvliegen.

Hier ook nog wat t-shirts gekocht die mede gekleurd zijn door de Red Dirt uit deze omgeving. Ik geloofde eerst niet echt dat dit zo was, tot ik in een winkel het hele 'kleur'-proces op een tv zag. Werkelijk bijzonder.

Dit bericht voor de verandering eens geschreven onder een heerlijke sterrenhemel op een terrasje achter onze hotelkamer.