De Yellowstone River

Vandaag het Yellowstone National Park (YNP) verder bekeken.

Na het zien van de Grizzly Bear gisteren, stonden er nog 2 andere dieren op ons verlanglijstje die we hier niet gezien hadden, de Moose en de Elk, respectievelijk een rendier en een eland. We dachten al een Elk gezien te hebben maar dat blijkt achteraf een Pronghorn te zijn geweest.

Eerst wederom de noordzijde bezocht omdat daar de grootste kans op een van deze dieren bestond, maar dat bleek niet het geval. Even dachten wij een bever te hebben gespot maar dat bleek een Yellow Bellied Marmoth te zijn geweest. Wel ongeveer de grootte van een bever.

Daarna hebben we ten noorden van het Yellowstone Lake de Yellowstone River bezocht. Een stukje ten noorden van het meer stort deze zich met donderend geraas in de diepte en vindt zijn weg verder door een diep ravijn. Aan beide zijden van dit ravijn kun je naar adembenemende uitzichtspunten. Het eerste punt leidt je langs vele treden diep het ravijn in met een mooi zicht op de waterval waarvan de nevel een mooie regenboog in het ravijn tovert. De weg terug naar boven is uitermate vermoeiend, mede ook vanwege het feit dat je daar op een hoogte van zo'n 2500 meter zit. Een ijle lucht dus en op elk plateau van de enorme trap staan bankjes.

Dit gebied is binnen de VS het gebied waar de op een na meeste aardbevingen voorkomen. Californië is natuurlijk de nummer één. Bij redelijk recente aardbevingen zijn bepaalde uitzichtspunten vernield waardoor deze moesten worden verplaatst.

Vandaag ook een andersoortige hete poel bezocht, de Mud Vulcanos. Hete gassen borrelen daar omhoog. Daar is de lucht vol van de naar rotte eieren ruikende zwavel. Enkele van die hete poelen zijn geisers geweest en zouden ook weer kunnen veranderen in geisers. Ook hier hebben aardbevingen een belangrijke vinger in de pap.

Bij de southrim van de Yellowstone River Valley werden wij onverwacht geconfronteerd met twee Elks. Eerst zagen wij er eentje grazen en samen met vele andere toeristen wilden wij dit beestje natuurlijk graag op de harde schijf vastleggen. Met het filmpje van de ranger, die we gisteren hadden gezien, in het achterhoofd wilden we voldoende afstand houden. Je moet namelijk minstens 300 feet afstand houden op een beer en 100 feet op ander wild. We probeerden die ca 30 meter dus in achte te nemen, toen bleek dat achter een heuveltje net voor ons ook een Elk stond. We hebben dus mooie foto's kunnen maken en toen snel de afstand vergroot, want we hebben beelden gezien waarop een Elk een auto te lijf ging, en dat wilden wij niet meemaken.

Daar bleek ook weer dat Japanners elkaar totaal niet vertrouwen. We kennen de Japannertjes natuurlijk al die overal elkaar op de gevoelige plaat vastleggen. Nou, dat wat we wel eens zien voor het Vredespaleis, gebeurt hier nog wel twintigvoudig. De Japanners hebben haast geen oog voor het natuurschoon. Belangrijker is dat zij met een Elk op de foto gaan. Ze lopen achterwaarts naar een Elk toe en kijken naar degene die het fototoestel vastheeft die het subject als een keeper bij een vrije trap op de goede plaats zet ten opzichte van hetgeen er achter staat. Stiekem hoopte ik dat de Elk plots op zo'n Japje zou afrennen, maar dat gebeurt natuurlijk nooit.

En waarom vertrouwen Japanners elkaar niet? Nou de ziekelijke wijze waarop zij elkaar hier ten opzichte van een wild dier fotograferen zonder ook maar enigszins oog te hebben voor dat dier, is werkelijk stuitend. Het kan écht alleen maar dienen om het thuisfront te bewijzen dat ze hier geweest zijn. En ook hier zijn het busladingen vol.